Gedragsproblematiek

Herken je dit?

Ben jij of is je kind gediagnosticeerd met ADHD of een aan Autisme verwante stoornis? Heb jij of je kind last van sociale angst of extreme verlegenheid? Ervaar jij of je kind regelmatig gevoelens van somberheid of depressiviteit? Of heeft iemand in jullie gezin vaak last van negatieve gedachten of gevoelens?

Dan bevindt zich ergens ‘een emotionele wond’ en kan er sprake zijn van probleemgedrag.  Dit soort gedrag heeft twee functies:

1. Het is een beschermingsmechanisme. Het beschermt om iets anders niet te hoeven voelen (bijvoorbeeld een naar gevoel, zoals machteloosheid, angst of verdriet).
2. Het is een manier om te laten zien dat er iets aan de hand is.

Hechting

De manier waarop je als mens omgaat met emoties en behoeften heeft veel te maken met hoe je opgroeit en wat je meemaakt vanaf het moment van ontstaan. 

Allerhande factoren tijdens de zwangerschap, je geboorte en je eerste levensjaren kunnen ervoor zorgen dat het hechtingsproces niet optimaal verloopt. Het hechtingsproces is de behoefte van een baby om nabijheid te zoeken van één of meerdere specifieke personen. Deze nabijheid biedt een baby veiligheid, geborgenheid en voldoening. Dit is essentieel voor de ontwikkeling van een stevig basisvertrouwen. Een stevig IK.

Onveilige hechting 

Het hechtingsproces is een complex proces. Risicofactoren voor een onveilige hechting zijn:

• Ouderfactoren: sensitiviteit, toegankelijkheid, eigen hechtingsproblemen, relationele problemen, onverwerkte trauma's, etc.
• Gezinsfactoren: de sociaaleconomische situatie, hoeveelheid stress, relatieproblemen, mishandeling of verwaarlozing.
• Kindfactoren: trauma, opvallende lichamelijke handicaps, adoptiekinderen, geboortecomplicaties, couveuse verblijf, etc.

Wat doe ik?

Ik begin met het toesturen van een uitgebreid intakeformulier dat ik graag retour ontvang voor onze eerste afspraak. Aan de hand van dit formulier en het intakegesprek wordt al veel duidelijk over de ontwikkeling van het basisvertrouwen.

Zelfonderzoek voor ouders 

Bij begeleiding van kinderen is het voor mij een vereiste dat ook de ouders/opvoeders openstaan voor zelfonderzoek. Ik vraag ook de ouders te kijken naar hun eigen rol in het systeem. Problemen die zij ervaren in hun eigen ontwikkeling of in hun relatie, hebben direct invloed op het gedrag van het kind. 

Als de ouder stappen maakt, volgt vaak het kind

Ook geheimen, trauma's en andere belangrijke gebeurtenissen in het familiesysteem, soms over meerdere generaties, kunnen effect hebben op het huidige gedrag. Vaak merk ik dat doordat een ouder zelf stappen maakt in zijn of haar ontwikkeling, het kind automatisch volgt. Soms zelfs zonder het kind begeleid te hebben.

Resultaat

Door te werken met en aan het gehele systeem (gezin, familie, opvoeders) worden de mechanismen helder. Door het herkennen en herstellen van de  overlevingsmechanismen ontstaat er ruimte voor nieuw gedrag. 

Je komt weer dichter bij je kern, staat steviger in je kracht en leert weer op jezelf te vertrouwen. Hierdoor zul je je beschermingsmechanismen meer los kunnen laten.